Link naar onze verdere reisverhalen

Wie onze avonturen verder wil volgen kan dit via de volgende link:

polarsteps

Ontspannen in Lombok

Na de leuke, maar drukke kerstvakantie in Belgie en de eerste maanden in 2018 waren we toe aan wat ontspanning.  Het voorbije lang weekend wegens 'Chinese newyear (CNY)' verbleven we in Lombok, de ontdekking van een pareltje.
Maar eerst terugspoelen naar de eind 2017.  Nadat we de voorbije drie jaar gebruik maakten van onze wintervakantie om in de buurt op reis te gaan, hadden we ervoor gekozen de feestdagen nog eens in familiekring door te brengen.  Het werden 2 druk gevulde, maar 'warme' familieweken.  Ondanks de voor ons koude temperaturen (wij zijn echt niet meer gewend aan alles onder 15 graden) hebben we genoten van de gezellige kerstperiode : een kerstmarkt meepikken met oliebollen en gluhwein, op cadeautjesjacht trekken, een leuke babbel bij een haardvuurtje, en natuurlijk de familiediners. Jammer genoeg kreeg het griepmonster Wouter te pakken, en bracht hij de laatste dagen voornamelijk in bed door.

panorama bij de abdij van Villers-la-Ville

Villers-la-Ville

Villers-la-ville

Villers-la-Ville

Chateau de la Poste, Maillen

Een besneeuwd Bouillon

Op 2 januari vlogen we terug richting warmte.  Alhoewel, door de aanhoudende regenperiode (elke dag een tweetal buien en geen zon ertussen) zakte de temperaturen tot 22 graden 's morgens en 25 's avonds, waardoor iedereen hier begon te spreken van winterse temperaturen en de 'dikke' truien werden uitgehaald.  Ze keken verbaasd op toen ik opmerkte dat bij zulke temperaturen we in Belgie spreken over een aangename zomeravond.
Ondertussen begint voor Simon zijn schooljaren hier te korten.  Eind april heeft hij eindexamens, de laatste schriftelijke taken die hij voor elk vak moet schrijven moeten afgewerkt worden.  Een 'Extended Essay', een soort eindwerk, en mondelinge taken voor de taalvakken worden afgerond.  De laatste lessen komen er aan, om daarna te beginnen herhalen en studeren : de leerstof van de voorbije twee jaar worden ondervraagd in de examens.  Ook Astrid heeft een soort examens om haar 4de jaar af te sluiten en de laatste 2 jaar van het middelbaar te kunnen beginnen.  Het IB volgt hierin meer het Angelsaksisch systeem : met 4 middenjaren en 2 high school jaren ter voorbereiding op verdere studies.
Wouter moest een tweetal weken geleden nog een naar de hoofdzetel van Sunpower in San Jose, California, beter bekend als Silicon Valley.  Hij vertrok al tijdens het weekend ervoor om ook wat de toerist te kunnen spelen en genoot van zijn blitsbezoekje aan San Francisco en omgeving.  De terugkeer met een reistijd van 31 uur was nogal vermoeiend.

Golden Gate bridge, CA

Alcatraz, CA

Een van de vele murals in San Fransciso

Snel veel geld verdienen

kussen uit San Franscisco

Iedereen was dan ook tevreden dat we geopteerd hadden om het lange weekend op een ontspannende manier door te brengen op Lombok.  Dit eiland, gelegen naast Bali, staat bekend als de rustiger tegenhanger voor de bekende, toeristische, trekpleister.  Voor ons was dat alvast geen probleem.  Al van bij het inchecken voelden we ons zen worden.  Met het geluid van de ruisende zee op de achtergrond genieten van een goed boek aan de rand van het zwembad, af en toe moet dat niet meer zijn.  Ook de jeugd was tevreden, zeker toen ze zich aan een surfsessie mochten wagen.  Simon en Liesbet kregen maar niet genoeg van het opstaan en vallen en hielden het 3 uur vol en ondertussen regelden wij een boottocht naar de Gili-eilanden voor de volgende dag.  Bart, Karen en dochters, een ander Belgisch gezin dat in KL woont, verbleven ook op Lombok en besloten om de volgende dag mee te gaan op ontdekking.
Na een boottocht van een uurtje in een plaatselijk vissersbootje, kwamen we aan bij Gili Trawanga, het grootste van de drie eilandjes.  We kregen tijd voor een verkenningstocht op het eiland.  Op verzoek van Pauline, doorkruisten we, via het uitkijkpunt, het eiland op zoek naar een schommel in het water die ze op een 'social media post' had zien staan.  Nadat we de 'echte' schommel hadden gevonden en de nodige foto's waren genomen bleken er op terugweg via het kustpad nog meerdere te staan.  Leuk aan de Gili eilandjes is dat er geen gemotoriseerde voertuigen toegelaten zijn, maar je moet wel af en toe uit de weg springen voor de paardenkarren en de fietsers.
Daarna was het tijd om te snorkelen : jammer genoeg is het koraal hier wat afgebleekt, maar we zagen we vele kleurrijke vissen en een zeeschildpad kwam zelfs even nieuwsgierig piepen.  Jammer genoeg hadden we geen onderwatercamera mee.
Ook de terugtocht verliep vlot op een rustige zee, en 's avonds viel iedereen met een dobberend gevoel in het lijf in slaap.

Na veel vallen en en opstaan

Laat mij maar chillen

Met dank aan Bart De Vos voor het filmpje.

Nog even genieten voor we weer aan werken denken.

De laatste volle dag werd een luilekker-niets-te doen dagje : met ons vijf op een rij op een dagbed aan de rand van het zwembad, elk met een goed boek, drankje naast ons en af en toe een verfrissende duik in het zwembad.

Impressies uit Hong Kong

Had ik deze post niet beter 'najaar 2017' of zelfs, '2017, deel 2'? Toch maar niet, dat zou nog meer in de verf zetten dat de vorige post nogal lang geleden is.

Maar goed, begin augustus zijn we dus aan ons 4de jaar hier gestart.  Deze keer geen grote veranderingen voor de kinderen, maar wel één voor Wouter.  Voor diegenen die ons gemist hebben tijdens ons verblijf in België : sedert 1 augustus werkt Wouter voor Sunpower, een Amerikaans bedrijf dat zonnepanelen produceert.  Wouter staat hier in Melaka aan het hoofd van één van hun fabrieken waar zonnecellen (die zwarte cirkels die je in de panelen ziet) geproduceerd worden.

De grote verandering voor de rest van het gezin was een nieuwe woonst, 500 m verder in dezelfde wijk.  Maar met het 2 maal bezoek, en voor Wouter 2 trips op 3 weken, was er geen tijd om lang stil te staan bij de veranderingen.

Na de drukte waren we, begin oktober, toe aan wat ontspanning : de keuze viel op Hong Kong .  Je hebt voor- en tegenstanders van deze metropool, tijd dus om eens voor onszelf te gaan kijken.


Ja, de stad staat vol wolkenkrabbers en winkelcentra, er heerst dag en nacht een drukte. Maar ook: we vonden er ook wel enkele groene plekken, de wandelboulevard langs het water is een aanrader om te slenteren, vooral ’s avonds als de verlichting aan gaat, in sommige kleine steegjes lijkt het alsof de tijd is blijven stilstaan.

Zicht op Hong Kong Island, overdag

en 's avonds





Laser show



 

Een vreemde eend

 

 

Op de boot naar de overkant

 

Er is nog een straat met een tram

 

Een zicht op de stad vanaf ‘Victoria hill’ is een aanrader, maar vergeet als je daar bent ook niet eens naar de andere kant te kijken : een blik op de iets groenere eilandjes in de buurt en in de verte kan je misschien wel China zien liggen.

 

Op weg naar de top van Victoria Hill

Als slot bezochten we nog het grote Boeddha beeld en monasterium niet ver van de luchthaven.  Een kabelbaan kan je naar een (nagebouwd) dorpje zoals weleer brengen(nu is er in elk huisje een soeveniershop of eetgelegenheid).  De lange rij wachtenden deed ons besluiten om toch maar de bus te nemen.  Terug naar beneden hebben we al wandelend gedaan.

Het artificiele 'Ngong Ping'

 Tian Tan Buddha Statue

het pad der wijsheid

 

Lente in Japan

Lente in Japan staat gelijk met bloesemtijd. Een topseizoen voor de Japanners en toeristen.  Ons weekje vakantie begin april bracht ons naar Tokyo en Kyoto en zoals gehoopt ook naar de bloesems.

Onze eerste dag in Tokyo kregen we al onmiddellijk te maken met het fenomeen van de lentebloesems.  Nee, niet overdreven, het is een fenomeen daar in Japan.  We hadden gelezen over een bloesemfeest in een van de parken en gingen er een kijkje nemen.  Van een overrompeling gesproken.  Het was bij wijze van spreken vechten om een picknickplekje te bemachtigen onder een Japanse kerselaar in prille bloei.  Families en vriendengroepen brachten in grote getale drank en eten aan om samen een gezellige namiddag door te brengen onder de roze bloemen.  In Belgie lopen de terrassen vol, bij de eerste zonnestralen, in Japan zijn het blijkbaar de blauwe plastiek tapijten onder de bloesembomen.

 

Een plekje onder de bloesems

Alle vijf waren we op voorhand toch wel benieuwd naar Japan.  Ook al wonen we nu al enkele jaren in Azië, het is een land met een totaal andere cultuur dan de landen die we tot nog toe bezochten.  De discipline van de Japanners staat in schril contrast met hoe het er hier soms aan toe gaat.  Als er moet gewacht worden, of het nu voor de lift, de trein of een plekje op restaurant is, dan doe je dat in een lijn, en meestal staat die nog aangegeven op de grond ook.  Niemand probeert voor te kruipen, behalve de buitenlandse toeristen. Jammer genoeg is het moeilijk om hier te communiceren, weinig Japanners zijn het Engels machig. Zowel op restaurant of als je info nodig hebt in trein- of metrostations, is een vertaalapp, best nog met fotofunctie, welgekomen. 

Tokyo beantwoordde aan al onze verwachtingen, een mix van moderne architectuur en traditionele bouwstijlen, een mengelmoes van extravagante modestijlen en koppels in kimonos.
 

Een van de toppers is het Meiji-schrijn, op weg er naar toe wandel je op een gegeven moment tussen twee 'muren' : een gemaakt met kleurrijke sake-vaatjes en aan de andere kant liggen de wijnvaten met daarop de namen van bekende Franse wijnhuizen.  De tempel zelf straalt, ondanks de vele bezoekers en enkele trouwplechtigheden die er plaatsvinden een zekere rust uit.  Dit alles in het midden van de stad, op een boogscheut van de Japanse versie van de Gentse Veldstraat, en even verder : de Parijse Champs-Elysées.



Ingangspoort om naar de Meiji Jingu te gaan

wensbordjes

huwelijksplechtigheid

 

Hier shopt de jeugd.
Kan je ons herkennen op het scherm?

Een nieuwe garderobe voor de meisjes ?

 

en eentje voor mama en papa ?

 

 

Een ander niet te missen zicht is Shibuya-crossing, bekend van de nieuwjaarsbeelden, Drommen pendelaars stromen bij momenten uit de gangen van het nabije metrostation en overrompelen het volledige kruispunt eens de lichten op groen springen, er is zelfs een diagonaal zebrapad.  's Avonds komen de kleuren van de reuzegrote billboards pas echt tot hun recht.  De hele omgeving verandert dan in een kleurrijke uitgangsbuurt.

Shibuya oversteken

The Myth of Tomorrow (Taro Okamoto)
Een verwijzing naar de nucleaire aanval op Hiroshima en Nagasaki. 

Mario cart in the streets of Tokyo

Tokyo at night

De Skytree zijn we niet opgegaan wegens te bewolkt die dag, maar niet alleen de toren maar ook het Super Dry building, het hoofdkwartier van het biermerk Asahi, in de buurt (ontworpen door Philippe Starck) zijn waren de wandeling er naar toe zeker waard.  Je leest het goed : wandeling. Ook al beschikt Tokyo over een uitstekend metronet, er is teveel te ontdekken bovengronds om ondergronds te gaan.

Asahi-building (rechts) : zwarte gebouw met de gouden 'wolk'
de Skytree links



 





Bij de Senso-Ji temple

 

Je toekomst voorspellen :
1. Schudden met de doos en een stokje uithalen
2. Zoek de lade met daarop dezelfde tekens (nummer) als op het stokje
3. Gevonden : neem het briefje uit de lade
4. Lees je voorspelling (gelukkig ook in het Engels)
5. Bij een slechte voorspelling, geen paniek, knoop het blaadje aan een draad
6. Betaal voor een nieuwe poging



 Bezoek aan het Tokyo National museum

Genieten van het zonnetje in het park

het museum

 

Kledij van een Samoerai krijger

 

Ook in de kunst komt het thema van de bloesems veelvuldig aan bod



 

Het keizerlijke paleis

Vanuit het omliggende park kan je een glimp zien van het paleis

 

Enkele straatbeelden

De postbussen

Cupido loert om de hoek

 

 



Lekker eten

Ontbijt met sushi en sashimi

 

 

Na drie dagen Tokyo, trokken we met de Shinkansen (de supersnelle trein) naar Kyoto.  Onderweg konden we een blik werpen op de besneeuwde top van de Mount Fuji.  Zo'n 520 km verder en 2u 40 minuten later stapten we uit in het hypermoderne treinstation van Kyoto.

De Shikansen rijdt het station binnen

Een besneeuwde Mount Fuji in de verte

Het moderne station in Kyoto

Nadat de valiezen waren afgezet in de, via AirBnb gehuurde, studio splitsen we ons op.  De dames gingen op zoek naar een gezellig restaurant waar we die avond onze 20e trouwverjaardag konden vieren en Simon nam Wouter op sleeptouw tijdens een eerste verkenningstocht door de stad.

De reus van Kyoto

 

Kyoto valt op sommige plekjes, qua sfeer, te vergelijken met Brugge.  Wandelend langs het water, onder de bloesems, kan je de romantische sfeer niet ontkennen.  Maar wij meisjes laten ons niet afleiden van onze taak, we vergelijken menu's, proberen ergens te reserveren waar ze geen Engels spreken (na 20 minuten gebruik van gebarentaal verschijnt er iemand die een ons wel kan verstaan en blijkt dat ze gesloten zijn die avond) en vinden uiteindelijk een restaurantje met zicht op kanaaltje en bloesems.  We besluiten onszelf te belonen met een koffie/chocomelk in een traditioneel Japans huisje waar je je schoenen moet uitdoen en op tatami's zit aan lage tafeltjes.  Wouter stuurt een berichtje dat zijn tong aan zijn verhemelte plakt, maar zolang ze nog water in hun rugzak hebben denkt Simon nog niet aan een dorstlessende stop.

 

 

 

 

Wat Wouter en Simon ondertussen bezochten :



 

 

 

20 jaar getrouwd !

De volgende dagen trekken we er weer samen op uit.  Onze tijd is te beperkt om alle bezienswaardigheden te bezoeken dus we moeten keuzes maken.  Maar ook hier kan je afwisselen tussen tempels, het Arashiyama bamboobos, kuieren langs het water, onder de bloesembomen en in gezellige straatjes in de historische stad, en kijken, ruiken en proeven in Nishiki market : het delicatessenstraatje.

 

een kleurenpalet van bloesems

 

het lekkerste straatje, en een leuk boekenwinkeltje

 

Bij de Kongoji temple
kleurrijke balletjes met daarop een wens
worden opgehangen door groepjes jongedames,
die daarna giechelend elkaar aanporren en als ze Simon spotten.
Vlug worden de telefoons uitgehaald en selfies getrokken,
zouden hun wensen al verhoord zijn ?

Op wandel langs schrijnen, kleinere tempels, zentuinen, begraafplaatsen, ...

 

 

 

 

Een van de indrukwekkendste plaatsen is de Fushimi Inari tempel, een lint van aaneengesloten orangje bogen loopt vanaf de tempel beneden en brengt je de heuvel op langs verschillende begraafplaatsen talrijk versierd met vossenbeelden.
Het ritueel bij het doen van een gebed of wens verloopt als volgt : een keer buigen, de bel rinkelen, twee maal in de handen klappen en afsluitend nog 2 keer buigen.

De tempel is gebouwd ter ere van de god van rijst en sake.



Nu offeren ze hier ook allerlei graanproducten

De vos is de boodschapper van de god van het graan.

 

 

Met nog een laatste blik op Kyoto tower sloten we onze trip af en vlogen terug richting Maleisië.