Lente in Japan staat gelijk met bloesemtijd. Een topseizoen voor de Japanners en toeristen. Ons weekje vakantie begin april bracht ons naar Tokyo en Kyoto en zoals gehoopt ook naar de bloesems.
Onze eerste dag in Tokyo kregen we al onmiddellijk te maken met het fenomeen van de lentebloesems. Nee, niet overdreven, het is een fenomeen daar in Japan. We hadden gelezen over een bloesemfeest in een van de parken en gingen er een kijkje nemen. Van een overrompeling gesproken. Het was bij wijze van spreken vechten om een picknickplekje te bemachtigen onder een Japanse kerselaar in prille bloei. Families en vriendengroepen brachten in grote getale drank en eten aan om samen een gezellige namiddag door te brengen onder de roze bloemen. In Belgie lopen de terrassen vol, bij de eerste zonnestralen, in Japan zijn het blijkbaar de blauwe plastiek tapijten onder de bloesembomen.
 |
| Een plekje onder de bloesems |
Alle vijf waren we op voorhand toch wel benieuwd naar Japan. Ook al wonen we nu al enkele jaren in Azië, het is een land met een totaal andere cultuur dan de landen die we tot nog toe bezochten. De discipline van de Japanners staat in schril contrast met hoe het er hier soms aan toe gaat. Als er moet gewacht worden, of het nu voor de lift, de trein of een plekje op restaurant is, dan doe je dat in een lijn, en meestal staat die nog aangegeven op de grond ook. Niemand probeert voor te kruipen, behalve de buitenlandse toeristen. Jammer genoeg is het moeilijk om hier te communiceren, weinig Japanners zijn het Engels machig. Zowel op restaurant of als je info nodig hebt in trein- of metrostations, is een vertaalapp, best nog met fotofunctie, welgekomen.
Tokyo beantwoordde aan al onze verwachtingen, een mix van moderne architectuur en traditionele bouwstijlen, een mengelmoes van extravagante modestijlen en koppels in kimonos.
Een van de toppers is het Meiji-schrijn, op weg er naar toe wandel je op een gegeven moment tussen twee 'muren' : een gemaakt met kleurrijke sake-vaatjes en aan de andere kant liggen de wijnvaten met daarop de namen van bekende Franse wijnhuizen. De tempel zelf straalt, ondanks de vele bezoekers en enkele trouwplechtigheden die er plaatsvinden een zekere rust uit. Dit alles in het midden van de stad, op een boogscheut van de Japanse versie van de Gentse Veldstraat, en even verder : de Parijse Champs-Elysées.
 |
| Ingangspoort om naar de Meiji Jingu te gaan |
 |
| wensbordjes |
 |
| huwelijksplechtigheid |
 |
Hier shopt de jeugd.
Kan je ons herkennen op het scherm? |
 |
| Een nieuwe garderobe voor de meisjes ? |
 |
| en eentje voor mama en papa ? |
Een ander niet te missen zicht is Shibuya-crossing, bekend van de nieuwjaarsbeelden, Drommen pendelaars stromen bij momenten uit de gangen van het nabije metrostation en overrompelen het volledige kruispunt eens de lichten op groen springen, er is zelfs een diagonaal zebrapad. 's Avonds komen de kleuren van de reuzegrote billboards pas echt tot hun recht. De hele omgeving verandert dan in een kleurrijke uitgangsbuurt.
 |
| Shibuya oversteken |
 |
The Myth of Tomorrow (Taro Okamoto)
Een verwijzing naar de nucleaire aanval op Hiroshima en Nagasaki. |
 |
| Mario cart in the streets of Tokyo |
 |
| Tokyo at night |
De Skytree zijn we niet opgegaan wegens te bewolkt die dag, maar niet alleen de toren maar ook het Super Dry building, het hoofdkwartier van het biermerk Asahi, in de buurt (ontworpen door Philippe Starck) zijn waren de wandeling er naar toe zeker waard. Je leest het goed : wandeling. Ook al beschikt Tokyo over een uitstekend metronet, er is teveel te ontdekken bovengronds om ondergronds te gaan.
 |
Asahi-building (rechts) : zwarte gebouw met de gouden 'wolk'
de Skytree links |
Bij de Senso-Ji temple
 |
Je toekomst voorspellen :
1. Schudden met de doos en een stokje uithalen
2. Zoek de lade met daarop dezelfde tekens (nummer) als op het stokje
3. Gevonden : neem het briefje uit de lade
4. Lees je voorspelling (gelukkig ook in het Engels)
5. Bij een slechte voorspelling, geen paniek, knoop het blaadje aan een draad
6. Betaal voor een nieuwe poging |
Bezoek aan het Tokyo National museum
 |
| Genieten van het zonnetje in het park |
 |
| het museum |
 |
| Kledij van een Samoerai krijger |
 |
| Ook in de kunst komt het thema van de bloesems veelvuldig aan bod |
Het keizerlijke paleis
 |
| Vanuit het omliggende park kan je een glimp zien van het paleis |
Enkele straatbeelden
 |
| De postbussen |
 |
| Cupido loert om de hoek |
Lekker eten
 |
| Ontbijt met sushi en sashimi |
Na drie dagen Tokyo, trokken we met de Shinkansen (de supersnelle trein) naar Kyoto. Onderweg konden we een blik werpen op de besneeuwde top van de Mount Fuji. Zo'n 520 km verder en 2u 40 minuten later stapten we uit in het hypermoderne treinstation van Kyoto.
 |
| De Shikansen rijdt het station binnen |
 |
| Een besneeuwde Mount Fuji in de verte |
 |
| Het moderne station in Kyoto |
Nadat de valiezen waren afgezet in de, via AirBnb gehuurde, studio splitsen we ons op. De dames gingen op zoek naar een gezellig restaurant waar we die avond onze 20e trouwverjaardag konden vieren en Simon nam Wouter op sleeptouw tijdens een eerste verkenningstocht door de stad.
 |
| De reus van Kyoto |
Kyoto valt op sommige plekjes, qua sfeer, te vergelijken met Brugge. Wandelend langs het water, onder de bloesems, kan je de romantische sfeer niet ontkennen. Maar wij meisjes laten ons niet afleiden van onze taak, we vergelijken menu's, proberen ergens te reserveren waar ze geen Engels spreken (na 20 minuten gebruik van gebarentaal verschijnt er iemand die een ons wel kan verstaan en blijkt dat ze gesloten zijn die avond) en vinden uiteindelijk een restaurantje met zicht op kanaaltje en bloesems. We besluiten onszelf te belonen met een koffie/chocomelk in een traditioneel Japans huisje waar je je schoenen moet uitdoen en op tatami's zit aan lage tafeltjes. Wouter stuurt een berichtje dat zijn tong aan zijn verhemelte plakt, maar zolang ze nog water in hun rugzak hebben denkt Simon nog niet aan een dorstlessende stop.
Wat Wouter en Simon ondertussen bezochten :
 |
| 20 jaar getrouwd ! |
De volgende dagen trekken we er weer samen op uit. Onze tijd is te beperkt om alle bezienswaardigheden te bezoeken dus we moeten keuzes maken. Maar ook hier kan je afwisselen tussen tempels, het Arashiyama bamboobos, kuieren langs het water, onder de bloesembomen en in gezellige straatjes in de historische stad, en kijken, ruiken en proeven in Nishiki market : het delicatessenstraatje.
 |
| een kleurenpalet van bloesems |
 |
| het lekkerste straatje, en een leuk boekenwinkeltje |
 |
Bij de Kongoji temple
kleurrijke balletjes met daarop een wens
worden opgehangen door groepjes jongedames,
die daarna giechelend elkaar aanporren en als ze Simon spotten.
Vlug worden de telefoons uitgehaald en selfies getrokken,
zouden hun wensen al verhoord zijn ? |
Op wandel langs schrijnen, kleinere tempels, zentuinen, begraafplaatsen, ...
Een van de indrukwekkendste plaatsen is de Fushimi Inari tempel, een lint van aaneengesloten orangje bogen loopt vanaf de tempel beneden en brengt je de heuvel op langs verschillende begraafplaatsen talrijk versierd met vossenbeelden.
Het ritueel bij het doen van een gebed of wens verloopt als volgt : een keer buigen, de bel rinkelen, twee maal in de handen klappen en afsluitend nog 2 keer buigen.
 |
| De tempel is gebouwd ter ere van de god van rijst en sake. |
 |
| Nu offeren ze hier ook allerlei graanproducten |
 |
| De vos is de boodschapper van de god van het graan. |
Met nog een laatste blik op Kyoto tower sloten we onze trip af en vlogen terug richting Maleisië.
