Sri Menanti en Kuala Pilah

Tijdens de week worden we hier nogal in beslag genomen door werk, school en huiswerk.  De kinderen zijn pas om 17.30u thuis en moeten dan nog aan hun huiswerk beginnen.  Veel studeren was er tot nog toe niet echt bij maar er kruipt veel tijd in presentaties maken (voor verschillende vakken), logboeken bijhouden (voor muziek), een opinie schrijven (voor humane wetenschappen), ... In het weekend proberen we dan even op adem te komen.
Vrijdagavond begint met een aperitiefje waarna we gezellig samen gaan eten in één van de vele restaurantjes in de buurt.  Zaterdag wordt er eerst gewerkt maar is er ook tijd voor een zwempartij.  Op zondag proberen we een uitstap te plannen.
Het plan was om de voorbije zondag de vroegere hoofdstad van 'onze' provincie, Sri Menanti, op te zoeken.  In 1902 liet de toenmalige sultan er een paleis bouwen.  Het gebouw is volledig in hout opgetrokken en er werd geen enkele ijzeren nagel gebruikt.  Jammer genoeg konden wij het alleen van buiten bekijken omdat er restauratiewerken bezig waren.  (Konden ze dit niet op de website vermelden ?)

 

Let op de vogelverschrikker met hoofddoek !

Toegangspoort tot Sri Menanti

 

Sri Menanti zelf is maar een peulenschil groot en veel is er voor de rest niet te doen.  Dus trokken we verder landinwaarts naar Kuala Pilah.  Wat ons allemaal opviel was het verschil met het toch wel stedelijke Seremban.  We passeerden kleine dorpjes met nog talrijke houten huizen en straatrestaurantjes omringd door junglebeplanting.  De tapirs waarvoor gewaarschuwd werd langs de weg zagen we jammer genoeg niet.
In Kuala Pilah  vonden we een kleurrijke hindoe-tempel.  Het open gedeelte was nog te bezoeken maar de binnenkant konden we enkel door het hekken bewonderen.

 

Iets verderop lagen de moskee en de Chinese tempel broederlijk naast elkaar.  De laatste mochten we 'bezoeken'.  Hier branden altijd talrijke wierookstokjes met in de buurt vaak wensbriefjes. De kinderen probeerden op de muren enkele Chinese tekens te herkennen maar buiten enkele streepjes hier en daar viel dit nogal tegen.

 

Ook in dit plaatsje viel voor de rest niet veel te beleven, het was zelfs moeilijk om een middagmaal te vinden.  Uiteindelijk vonden we een open eethoekje waar we voor 32 RM (= 8 euro) met ons vijven aten.  Terug in het levendiger Seremban trakteerden we onszelf nog op een dessertje waarbij de rekening 2 keer zo duur uitviel als ons middagmaal.

Weekendje Ao Nang

Dinsdag vierden de Maleiers onafhankelijkheidsdag.  Op school werd de brug gemaakt, ideaal om er eens op uit te trekken.  De keuze viel op Ao Nang, een badplaatsen in Thailand.

Na een noordwaartse vlucht van anderhalf uur kwamen we in een iets andere wereld terecht.  Veel groener (regenachtiger), minder goed verstaanbaar Engels gesproken en ook van het Thaise schrift konden we niets maken.

Er was ons gezegd dat Ao Nang minder toeristisch was dan het bekende Phuket, toch werden we op straat steeds aangeklampt voor een 'teksi'-rit, om ergens te eten of ons in te schrijven voor één of andere uitstap.

Tussen de overvloedige regenbuien door genoten we aan het zwembad. Thibaulting in het water, uitrusten met een goed boek en af en toe een drankje, ieder kon genieten.

De '4-island' uitstap is jammer genoeg niet geworden wat we hadden gehoopt.  Door het woelige water en het slechte weer viel het snorkelen in het water.  Enkel de lunch kregen we op verplaatsing.  Gelukkig haalden de Chinezen op terugweg een wonderolie boven.  Deze werd duchtig achter de oren en onder de neus aangebracht zodat de maaginhouden op hun plaats bleven.  Ze hadden dit beter ook in de heenreis voorzien.

Wie ons kent kan ook al raden dat we genoten van het plaatselijke eten.  De 'M' lieten we links liggen, we gingen voor de lokale specialiteiten. Vooral de dessertjes van de straatverkopers werden gesmaakt : kokoskoekjes en pannenkoeken met banaan en nutella.

Warm/koud?

Wij genieten van een lang weekendje in Thailand bij het strand van Ao Nang.

De meisjes passen zich al goed aan : lange mouwen bij 25°C !!

Eerste schoolweek

Dinsdagsdagmorgen waren de kinderen toch wel een beetje zenuwachtig.  Hun eerste schooldag van het nieuwe schooljaar had een extra dimensie.  Zouden ze zich snel thuis voelen en zou vooral de taal geen probleem zijn.

Verwachtingsvol stapten ze in Katelijnes nieuwe (gehuurde) wagen.

Op school werden we opgewacht door Miss Kathy, de directrice, die iedereen persoonlijk verwelkomde.  Aangezien het aantal leerlingen nog beperkt is, op dit moment telt de ganse school (lager +middelbaar) 48 leerlingen, is het makkelijk om de namen te onthouden.

De eerste dag waren er nog geen lessen. Na de verwelkoming trok iedereen met hun klastitularis ( homeroomteacher) naar hun 'homeroom' voor een verdere kennismaking.

In de namiddag werd in groepen toneeltjes gemaakt in verband met het IB-leerprofiel.  'TROPICBRiCK' is het codewoord en dit staat voor : 

-Thinker

-Reflective

-Open-minded

-Principled

-Inquirer

-Communicator

-Balanced

-Risk-taker

-Caring

-Knowledgeable

Vanaf woensdag hadden ze echt les.  Tot nog toe komen ze elke avond thuis enthousiast vertellend over wat ze die dag leerden.  Het Engels lukt grotendeels, de grote lijnen snappen ze, de meisjes hebben nog wat moeite met de details.  Ook vrienden maken gaat goed. De eerste Maleise facebookvrienden werden al toegevoegd, een partijtje pool of ping-pong, records vergelijken van smartphone spelletjes scheppen een band.

De week werd afgesloten met een naschoolse poolparty.