Na een noordwaartse vlucht van anderhalf uur kwamen we in een iets andere wereld terecht. Veel groener (regenachtiger), minder goed verstaanbaar Engels gesproken en ook van het Thaise schrift konden we niets maken.
Er was ons gezegd dat Ao Nang minder toeristisch was dan het bekende Phuket, toch werden we op straat steeds aangeklampt voor een 'teksi'-rit, om ergens te eten of ons in te schrijven voor één of andere uitstap.
Tussen de overvloedige regenbuien door genoten we aan het zwembad. Thibaulting in het water, uitrusten met een goed boek en af en toe een drankje, ieder kon genieten.
De '4-island' uitstap is jammer genoeg niet geworden wat we hadden gehoopt. Door het woelige water en het slechte weer viel het snorkelen in het water. Enkel de lunch kregen we op verplaatsing. Gelukkig haalden de Chinezen op terugweg een wonderolie boven. Deze werd duchtig achter de oren en onder de neus aangebracht zodat de maaginhouden op hun plaats bleven. Ze hadden dit beter ook in de heenreis voorzien.
Wie ons kent kan ook al raden dat we genoten van het plaatselijke eten. De 'M' lieten we links liggen, we gingen voor de lokale specialiteiten. Vooral de dessertjes van de straatverkopers werden gesmaakt : kokoskoekjes en pannenkoeken met banaan en nutella.
Super, we volgen jullie blog en zijn steeds zeer blij om jullie te "lezen"! Ook de leuke foto's zijn de moeite waard, dat maakt het des te boeiender! Doe zo verder !! Wij genieten mee! Familie Smal XXX
BeantwoordenVerwijderen