Ons eerste type vervoersmiddel : we namen een vliegtuig van Yangon naar Lake Inle. Enkele maanden geleden boekten we onze tickets. Twee dagen voor de vlucht kregen we bericht dat onze vlucht gecanceld was maar dat we mee konden met een andere maatschappij. Een dag voor de vlucht kwam er nog een gelijkaardig bericht. Een beetje ongerust trokken we richting vliegveld maar gelukkig bleek alles inderdaad in orde.
Jammer genoeg bleek de ligging van ons hotel minder in orde. Volgens de website waarmee we boekten zou het aan de rand van het dorp nabij het meer liggen, daar waar alle pret te beleven viel. Groot was dan ook onze verbazing toen onze taxi ons afzette bij een schitterend nieuw hotel, jammer genoeg in het midden tussen de velden, op nog een tiental kilometer van Nyaung Schwe. Rustig was het er wel, dat moet gezegd worden, afgezien van die nacht dat de geluidsinstallatie van het monasterium naast het hotel, van 3 tot 4 uur eindeloze gezangen schalde. Helaas wou de trance bij ons niet komen.
De eerste dag moesten we ons noodgedwongen opsplitsen. Liesbet had wat last van reizigersziekte, dus trokken Astrid, Simon en Wouter op fietstocht in de omgeving terwijl ik op de patiënt paste. Mijn boek heeft er wel bij gevaren en ondertussen kon ik de landbouwactiviteiten rondom bekijken. Vava zou al even geïnteresseerd geweest zijn, zo niet meer, in de verhalen over de ossenkarren en de kleine pikdorser, als hij naar de foto's van de pagodes zou gekeken hebben. De fles wijn van de lokale 'estate' die de anderen bezochten smaakte bij ons diner.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten