Kerstmis

Vakantie

Vandaag sloten we de eerste semester af.  Op school kwam deze namiddag de kerstman op bezoek en werd er een klein feestje georganiseerd.

De kinderen kregen ook een rapport, of beter gezegd, wij kregen per mail voor elk een 12 pagina's tellend rapport doorgestuurd.  Per vak zijn er verschillende onderdelen die beoordeeld worden, afhankelijk van de punten doorheen dit semester gesprokkeld voor elk respectievelijk onderdeel.  Daarnaast schrijft de leerkracht nog een algemeen commentaar.  We kunnen fier zijn op alle drie, de beoordelingen zijn grotendeels positief.  Een werkpuntje voor allemaal blijft het uitbreiden van hun Engelse woordenschat en ze moeten Chinese tekenfilms bekijken, ook hier om hun woordenschat uit te breiden. 🇨🇳😏

Zondag vertrekken we op vakantie naar Australië, we proberen ook daar eens iets op de blog te plaatsen maar Wifi is daar niet zo vrij (en gratis) toegankelijk als in Azië.

Sinterklaas

Terwijl in België de jeugd druk aan het studeren is, hadden onze kinderen een druk weekend in iets positievere zin. Examens hebben ze (nog) niet dus geen studeerstress bij ons.  Voor het voorbije weekend hadden ze grote plannen gemaakt.

Zaterdagnamiddag spraken ze met enkele vrienden af om naar de film te gaan en daarna naar de lasershooting. Niet hier in Seremban, nee, ze gingen naar KL.  Na een familieberaad en na het inwinnen van extra info bij één van de andere ouders kregen ze groen licht. Wij konden ondertussen eens winkelen en hadden ook een uitnodiging beet om in dezelfde shoppingmall naar een 'posh' afternoontea te gaan.

Het theegebeuren was een leuke belevenis.  Na een moeilijke keuze uit de lange theelijst (6 pagina's!!) kregen we ook muffins en scones met jam en slagroom, allemaal bediend met een Britse flair. Dan moet je daarbij een Amerikaan bedenken in afgewassen t-shirt en met de baseballpet op het hoofd die na zijn eerste slok luid opmerkt dat voor hem alle thee hetzelde smaakt.  De clichés worden soms bevestigd.

Omdat we ook op zondag in KL moesten zijn bleven we er overnachten.  Emile en Wai Mun, Chinese vrienden, namen ons mee naar de gezellig drukke buurt Bangsar.  Lekker eten, leuk gezelschap, het was zo'n avond die voorbij vliegt.

We verbleven in een soort aparthotel met 3 slaapkamers en zitruimte. Genoeg ruimte om iedereen op zondagvoormiddag het nodige (huis)werk te laten maken. 

Zondagnamiddag hadden we onze eerste bijeenkomst met andere landgenoten. Na de drukke dagen in België had de Sint (of was het een hulpsint) nog voldoende energie over om tot hier te vliegen. De ambassadeur was de gastheer en ontving de kindervriend in zijn huis.  Dit gaf ons de gelegenheid kennis te maken met enkele landgenoten.  Ervaringen en anekdotes werden uitgewisseld met frisse pint in de hand.

Ook de kinderen amuseerden zich in en rond het zwembad. Taalbarrières waren er niet : Liesbet had al snel een franstalig vriendinnetje waarmee ze vlot communiceerde...in het Engels.

Filmactrice

Tijdens de 2 laatste jaren in het IB programma kiezen de leerlingen zelf hun vakken binnen 5 gebieden.    Deze zijn wiskunde, eerste taal, tweede taal, wetenschappen en IVS. Daarnaast hebben ze de mogelijkheid om er een kunstvak bij te doen, wat bij ons op school dan film is.  Nicole Tan, een studente uit grade 11 kreeg in film de opdracht een re-creatie te maken.  Er waren audities en Liesbet werd als actrice gekozen.

De link toont jullie het uiteindelijke resultaat van dit project.

http://youtu.be/HHscE4AlZTI

Simon is jarig

Dikke proficiat aan de jarige Simon.  Hij is vandaag 14 jaar geworden. 
Er werd dan ook gevierd, samen met de jongens uit de klas.  Er werd op de Wii gespeeld (Just dance was het favorietje), gevoetbald en pannenkoeken gegeten.

De pannenkoeken werden eerst wat raar bekeken, ze zijn hier de dikkere versie gewend, maar vielen in de smaak.

Putrajaya

Het is al eventjes geleden dat jullie nog nieuws van ons kregen.  Het leven gaat hier dan ook zijn gewone gangetje.
Vorige week gingen we in het weekend bowlen.  Helaas voor de kinderen waren er hier geen hekjes om de goot af te sluiten maar na enig oefenen lukte het bij alledrie ook wel zonder.  Zo goed zelfs dat ik het eerste spelletje als laatste eindigde.  Gelukkig kon ik me herpakken in de tweede ronde.

Gisteren reden we richting Putrajaya.  Deze stad op zo'n 25 km ten zuiden van KL werd volledig nieuw gebouwd en is sedert 1995 het administratief centrum van federaal Maleisië.  De stad huisvest oa het parlement en de officiële woning van de eerste minister.

In het midden is er een meer met bijhorend park aangelegd als groene long.  En natuurlijk kan een grote moskee ook niet ontbreken.

De moskee

Rond het centrum zijn enkele villawijken gebouwd en last but not least een winkelcentrum (men kan hier niet zonder).
Vorige week kocht ik in de winkel 'kinderchampagne'. Tot onze verbazing bleek het een 'product of Belgium' te zijn.  Onbekend bij ons (of misschien is dit onze Kidibul) maar hier overal te vinden in de winkels.

Halloween

Ook in Maleisie begint halloween een verkleedfeestje te worden. Op school mochten de kinderen dit vieren met een echte 'sleepover', door de leerlingenraad georganiseerd. Alle 3 maken ze deel uit van de raad als klasvertegenwoordigers.

De avond begon met het eerste optreden van het schoolkoor. Twee halloween liedjes werden met verve gebracht. 

Na het optreden werd het publiek vriendelijk gevraagd te vertrekken en was de avond aan de kinderen.  Estaffettespelen, een zwempartijtje en een tweetal 'griezel'-films stonden op het programma.  Daarna gingen de lichten uit en werd er geslapen, dat is toch wat de kinderen ons vertelden.

Op Allerheiligen gingen we hier voor het eerst naar de mis.  We kregen onmiddellijk al goed nieuws voorgeschoteld.  De priester verzekerde ons dat de bisschoppen beslist hadden dat wie op zaterdagavond naar de mis ging vrijgesteld was van de zondagsmis.
De hele viering door werd er gezongen, zelfs het evangelie.  Gelukkig konden we de teksten meevolgen want op verschillende plaatsen in de kerk hangen schermen waarop de teksten van liederen, gebeden en de lezingen verschijnen.  Daartussen werd de priester in beeld gebracht zodat iedereen in de goed gevulde kerk, en zelfs buiten, duidelijk kon volgen.

Vandaag vierden Wouter en ik onze '20 jaar samen' en gingen we eten in Kuala Lumpur.  Samen met de kinderen haalden we herinneringen op aan 5 jaar geleden, ook toen waren we op deze dag in dezelfde stad,  Het restaurant waar we vandaag aten lag op een 250 meter van het hostel waar we toen verbleven, dus konden we het niet laten er even langs te lopen.

Het was een leuke hernieuwde kennismaking met dit deel van Kuala Lumpur.  Bukit Bintang is een van de levendigste delen van de stad.  Je loopt het ene winkelcentrum uit en het ander in.  De meisjes en ik zullen er zeker nog eens terug keren om op het gemak te (window-)shoppen.
In El Cerdo, het restaurant, konden we onze hartje nog eens ophalen aan varkensvlees.  De uitstekende recensies en een 16e plaats in de ranglijst van 2500 restaurants op tripadvisor zijn niet gelogen.  We genoten van het zondagse all-in-buffet in een gezellig kader en ook de bediening was op en top.  Serranoham, chorizo, jamon iberico, superlekkere ribbetjes, buikspek,... Het was moeilijk nog een plekje te laten voor het dessert.

Deepavali

Nu jullie eindelijk kunnen genieten van een verdiend weekje vakantie zijn hier de verlofdagen voor het eerste semester voorbij.
Woensdag vierden we Deepavali = feest van het licht, voor Hindoes het belangrijkste feest van het jaar.  Op die dag wordt de overwinning van het licht op het donker gevierd, goed over kwaad, kennis over onwetendheid, hoop over wanhoop.

 

De Hindoe's nemen op de eerste dag een ritueel bad net voor zonsopgang, de doden worden herdacht :hun lievelingskost wordt gemaakt en bij hun foto aan het huisaltaar geplaatst, waarna de familie samen bid.

 

 

 

Mensen versieren hun huis met kleurrijke kolams, versieringen op de grond gemaakt met gekleurde rijst.  's Avonds wordt vuurwerk afgeschoten en natuurlijk wordt er vooral gefeest.

Wij waren uitgenodigd door een collega van Wouter om mee te vieren.
Puvan en Chelvi, de gastheer en gastvrouw, hielden open huis.  Dat komt er op neer dat er veel eten en drinken (bij Indiërs betekent dit ook alcohol) voorzien wordt.  Vrienden en familie springen binnen om hier van te genieten. 

De rijkelijk gevulde feesttafel

Chelvi en Puvan

De Nationale zoo

Dit weekend deden we zoals elk weekend weer een uitstap. Deze keer viel de keuze voor een attractie die wij heel leuk vonden: de Nationale zoo. Voordat we met de auto richting Kuala Lumpur reden, zijn we eerst nog gestopt om ontbijt te eten. Daarvoor zijn we naar Uptown gereden. We kennen namelijk al een goed adresje waar we lekkere roti kunnen eten. Roti Bom (met suiker) is duidelijk onze favoriet.
Na een stevig ontbijt trokken we met onze buikjes vol richting de zoo. Door het vroege vertrek geraakten we niet in de file en hadden we nog een ganse dag om de zoo te verkennen. Het was ook nog niet te warm toen we toekwamen. Dit werd wel onze duurste uitstap in Maleisië. Maar natuurlijk is er een reden waarom het zo duur is : De panda's. De Chinese panda's hebben de zoo namelijk een fortuin gekost dus daarom zitten ze apart en moet je meer betalen.Toen gingen we maar direct het park binnen. Daar was het eerste dier dat we zagen een mens in een panda pak. En als je dat niet meetelt was het een giraf. Daarachter zagen we eerst nog een heleboel andere dieren, zoals tijgers, bizons, tapirs en nog veel andere.

Dan kwamen we eindelijk aan bij het pandagebouw. Daar stond er een kleine rij. Gelukkig was het net aan de volgende groep of mensen die naar binnen mochten. Dus we hebben niet eens moeten wachten.Voordat we echt naar de panda's mochten hebben ze ons eerst nog de regels gezegd : niet roepen, geen flash. Toen was het eindelijk tijd om de panda's te zien. Die waren in een woord: schattig! Het waren een jongen en een meisje. Het meisje noemde Feng Yi, de jongen noemde Fu Wa. De bijnamen zijn Xing Xing en Liang Liang.

Na het middagmaal was er nog maar een klein stuk van het park dat we nog moesten zien. Onder andere het Aquarium en de kinderboerderij. Daar hebben we niet zo lang meer over gedaan.

Dan was het tijd om terug naar huis te gaan.  In de terugkeer moesten we eerst nog eens tanken. Aan het tankstation hebben we, ja je leest  het goed, Dunkin Donuts gegeten. Dat hebben ze hier al.

(verslag geschreven door Astrid)

Eierdopjes

Leven in een ander land betekent soms ook eindeloos zoeken naar schijnbaar alledaagse zaken.

Op zondag eten wij graag een zacht gekookt eitje met soldaatjes. Eierdopjes zijn dan handige hulpmiddelen.  Wij brachten er geen mee, we zouden dat wel kunnen kopen. Niet dus, ik keek al rond in verschillende grootwarenhuizen maar geen dopjes.

Mijn hoop was gesteld op de dames van de woensdagse koffieklets, een divers groepje ladies met jaren Maleisië-ervaring. Zij konden echter niet helpen en hadden hetzelde probleem gehad. In KL zijn ze te vinden, op reis kopen of laten opsturen waren de mogelijke oplossingen.

Gelukkig had ik dit weekend meer geluk met het vinden van vaatwasmiddel.  Na 2 grootwarenhuizen en een SMS naar een hulplijn had ik die in een derde warenhuis gevonden.  Zoals je leest : warenhuizen genoeg: binnen een straal van 3 km keuze uit 4 winkelcentra met grootwarenhuis. Als ik mijn gerief daar niet vind kan ik naar Seremban zelf rijden waar er ook nog verschillende 'malls' zijn. Daarnaast heb je nog de kleinere winkels waar je soms, verbazingwekkend, goedkoper af bent ( voor bier).

Over bier gesproken : maandag dronken Wouter en ik een 

In

(Ze wisten er tenminste toch dat dit ergens een stad was.)

 

Schoolfoto's

De internationale scholen schieten hier als paddenstoelen uit de grond.  De vraag naar plaatsen mag in KL dan wel groter zijn dan het aanbod, de school moet die kinderen naar Springhill proberen te krijgen. Ook hier probeert een school dus zoveel mogelijk in de picture te komen.  Deze week verscheen in de plaatselijke krant een artikel over UCSI en wie stond op de foto : ons Astrid.

Er mag wel wat volk bijkomen op school.  Vorige week werd een schoolfoto getrokken ipv een klasfoto.  Iedereen, van 1ste leerjaar tot 6de middelbaar en leerkrachten, mocht mee op de foto.

Zoek de bleekscheetjes op de foto.

Weerzien met Melaka

Melaka is een stad waar we veel leuke herinneringen aan hebben.  Toen we er 5 jaar geleden verbleven genoten we van de gezellige sfeer die er heerst.  Hoog tijd om eens terug te keren.

 

 

Opnieuw was het er leuk rondkuieren.  De mengeling aan diverse invloeden zorgt voor een unieke omgeving.  Portugese, Nederlandse, Engelse en Chinese namen getuigen van het rijke verleden van dit stadje.

De lodge waar we toen sliepen bestaat nog steeds, we herinnerden ons de lekkere roti pisang-choco (een soort pannenkoek met banaan en choco) die we 's ochtends aten, fotografeerden opnieuw het 'stadthuys' van Melaka en andere toeristische trekpleisters.

Op vraag van Liesbet bezochten we er het Hard Rock Café, toen ze in juni bij haar vriendinnetje Jade verbleef had ze er de verzameling glaasjes van de papa bewonderd.

 

 



Het weekend daarvoor mochten we gaan supporteren voor de Kuala Lumpur Red Dragons, een basketbalploeg die speelt in de Asean Basketbal League, tegen Bankok Hi-tech.  (De school had enkele vrijkaarten gekregen) Respectievelijk tweede en eerste de league beloofde het een spannende match te worden.  Na een teleurstellende eerste helft van de thuisploeg, stond het na de reguliere tijd gelijk.  In de extra quarter moest de thuisploeg uiteindelijk de duimen leggen.

De sterspeler van KL Red Dragons omringd door supporters van UCSI

Internetproblemen

Vorige week zaten we 6 dagen zonder internet.  Dit bezorgde ons heel wat kopzorgen.  De kinderen konden hun digitale agenda niet inkijken, werkjes dienden opgeload te worden.  Elke ochtend werd aan de ontbijttafel eens goed overlopen wat ze moesten in orde brengen van zodra ze op school aankwamen.
Oorzaak van het euvel was een onweer de vrijdag ervoor.  Na overleg met onze huiseigenaar hoopten we dat na het opdrogen van het regenwater alles weer in orde zou zijn.  De volgende ochend hadden we nog steeds geen verbinding dus belden we naar de helpdesk.  Daar werd mooi een rapport opgemaakt.  Tegen de middag kregen we een SMS met de melding dat er een groot technisch problem was in onze omgeving en dat dit pas tegen de maandag opgelost kon worden.  Tot onze grote verbazing kregen we nog geen uur later een bericht om te melden dat er geen problemen meer waren.
Onze opluchting was echter van korte duur want bij ons werkte er nog steeds niet.
Wij dus terug bellen en een nieuw rapport werd opgemaakt.  Een dag later opnieuw dezelfde stroom aan SMS'jes maar nog steeds geen bevredigend resultaat.  Op het werk hoorde Wouter dat het internetbedrijf belooft om problemen binnen de 48 uur op te lossen en daarom waarschijnlijk de positieve berichtjes gestuurd worden.
Uiteindelijk kwam het spreekwoord 'derde keer, goede keer' uit en sedert donderdag zijn we opnieuw in de ether.

Sri Menanti en Kuala Pilah

Tijdens de week worden we hier nogal in beslag genomen door werk, school en huiswerk.  De kinderen zijn pas om 17.30u thuis en moeten dan nog aan hun huiswerk beginnen.  Veel studeren was er tot nog toe niet echt bij maar er kruipt veel tijd in presentaties maken (voor verschillende vakken), logboeken bijhouden (voor muziek), een opinie schrijven (voor humane wetenschappen), ... In het weekend proberen we dan even op adem te komen.
Vrijdagavond begint met een aperitiefje waarna we gezellig samen gaan eten in één van de vele restaurantjes in de buurt.  Zaterdag wordt er eerst gewerkt maar is er ook tijd voor een zwempartij.  Op zondag proberen we een uitstap te plannen.
Het plan was om de voorbije zondag de vroegere hoofdstad van 'onze' provincie, Sri Menanti, op te zoeken.  In 1902 liet de toenmalige sultan er een paleis bouwen.  Het gebouw is volledig in hout opgetrokken en er werd geen enkele ijzeren nagel gebruikt.  Jammer genoeg konden wij het alleen van buiten bekijken omdat er restauratiewerken bezig waren.  (Konden ze dit niet op de website vermelden ?)

 

Let op de vogelverschrikker met hoofddoek !

Toegangspoort tot Sri Menanti

 

Sri Menanti zelf is maar een peulenschil groot en veel is er voor de rest niet te doen.  Dus trokken we verder landinwaarts naar Kuala Pilah.  Wat ons allemaal opviel was het verschil met het toch wel stedelijke Seremban.  We passeerden kleine dorpjes met nog talrijke houten huizen en straatrestaurantjes omringd door junglebeplanting.  De tapirs waarvoor gewaarschuwd werd langs de weg zagen we jammer genoeg niet.
In Kuala Pilah  vonden we een kleurrijke hindoe-tempel.  Het open gedeelte was nog te bezoeken maar de binnenkant konden we enkel door het hekken bewonderen.

 

Iets verderop lagen de moskee en de Chinese tempel broederlijk naast elkaar.  De laatste mochten we 'bezoeken'.  Hier branden altijd talrijke wierookstokjes met in de buurt vaak wensbriefjes. De kinderen probeerden op de muren enkele Chinese tekens te herkennen maar buiten enkele streepjes hier en daar viel dit nogal tegen.

 

Ook in dit plaatsje viel voor de rest niet veel te beleven, het was zelfs moeilijk om een middagmaal te vinden.  Uiteindelijk vonden we een open eethoekje waar we voor 32 RM (= 8 euro) met ons vijven aten.  Terug in het levendiger Seremban trakteerden we onszelf nog op een dessertje waarbij de rekening 2 keer zo duur uitviel als ons middagmaal.

Weekendje Ao Nang

Dinsdag vierden de Maleiers onafhankelijkheidsdag.  Op school werd de brug gemaakt, ideaal om er eens op uit te trekken.  De keuze viel op Ao Nang, een badplaatsen in Thailand.

Na een noordwaartse vlucht van anderhalf uur kwamen we in een iets andere wereld terecht.  Veel groener (regenachtiger), minder goed verstaanbaar Engels gesproken en ook van het Thaise schrift konden we niets maken.

Er was ons gezegd dat Ao Nang minder toeristisch was dan het bekende Phuket, toch werden we op straat steeds aangeklampt voor een 'teksi'-rit, om ergens te eten of ons in te schrijven voor één of andere uitstap.

Tussen de overvloedige regenbuien door genoten we aan het zwembad. Thibaulting in het water, uitrusten met een goed boek en af en toe een drankje, ieder kon genieten.

De '4-island' uitstap is jammer genoeg niet geworden wat we hadden gehoopt.  Door het woelige water en het slechte weer viel het snorkelen in het water.  Enkel de lunch kregen we op verplaatsing.  Gelukkig haalden de Chinezen op terugweg een wonderolie boven.  Deze werd duchtig achter de oren en onder de neus aangebracht zodat de maaginhouden op hun plaats bleven.  Ze hadden dit beter ook in de heenreis voorzien.

Wie ons kent kan ook al raden dat we genoten van het plaatselijke eten.  De 'M' lieten we links liggen, we gingen voor de lokale specialiteiten. Vooral de dessertjes van de straatverkopers werden gesmaakt : kokoskoekjes en pannenkoeken met banaan en nutella.